Przelotny romans z Malezją

Stało się…żegnaj Indonezjo, witaj Malezjo 🙂

Niby podobnie, a jednak inaczej…jedzenie podobne, ludzie podobni, kultura podobna, a jednak czujemy że przyjechałyśmy do trochę droższego kraju w dużo lepszej kondycji ekonomicznej. Może wrażenie złudne ale z naszego krótkiego doświadczenia niewiele się mylimy. Ceny i poziom życia na każdym właściwie kroku porównywalne do tych w Polsce.

Petronas Towers w Kuala Lumpur

Podróż po Malezji spontanicznie ułożyła się nam w 3 etapy.

KUALA LUMPUR

Przylatujemy z Indonezji do samej stolicy. Nic dziwnego, że uderza nas przepych tego miejsca. Uderza nas coś jeszcze…okrutny i trudny do zniesienia skwar…typowe „summer in the city”. 45-stopniowy upał wisi w powietrzu, zero podmuchu wiatru. Czas znów przyzwyczaić się do nowego klimatu po wyspiarskim raju, który miałyśmy jeszcze przed chwilą. Od tego momentu przyjmujemy taktykę porannych spacerów i zwiedzania, dłuuuga przerwa w ciągu dnia (chowamy się w klimatyzowanych hostelach 😉 ) i dopiero wieczorem znów wyściubiamy nosy na zewnątrz, aby chłonąć atmosferę miasta nocą.

Kuala Lumpur szufladkujemy, jako atrakcję na nie więcej niż 2 dni. Zobaczyłyśmy co najważniejsze, poczułyśmy co miałyśmy poczuć, zasmakowałyśmy miejskiego rytmu. Czego nie może zabraknąć na liście? Przede wszystkim bliźniaczych wież Petronas Towers, które nocą faktycznie robią spektakularne wrażenie. Kolejnego dnia wybieramy się pociągiem do Batu Cave, która również jest warta uwagi. Pomimo przeważającego muzułmanizmu, można tu zobaczyć, jak różne kultury się ze sobą przeplatają. Hinduska świątynia, a zaraz nieopodal niej China Town wraz z buddyjską chińską inną świątynia.

Batu Cave na obrzeżach Kuala Lumpur

GEORGE TOWN

Kolejnym przystankiem jest wyspa Georgetown. Dopływamy do niej trochę rozczarowane tym, co zastałyśmy. Po Indonezji przyzwyczajone, że na hasło wyspa widzimy palmy, biały piasek i błękitną wodę, to też nie do końca się cieszymy z portowego miasta na dodatek dość dużego. Ale skoro już tu jesteśmy to postanowiłyśmy poszukać piękna tego miejsca 😉 Wybieramy się do Kek Lok Si – jednej z największych buddyjskich świątyń w całej Malezji. Ogrom i przepych robią wrażenie… jedna tylko przestroga dla podróżujących. Nie dajcie się naciągnąć na drogie bilety na kolejkę linową, która jedzie dosłownie 1 min na szczyt świątyni 😉

świątynia Kek Lok Si, George Town

George Town słynie z bardzo artystycznej dzielnicy, gdzie co krok można znaleźć na ścianach poukrywane w małych uliczkach murale, przysiąść w klimatycznej kawiarni lub posłuchać ulicznych grajków. Przy bliższym poznaniu miasto to na pewno wiele zyskuje.

LANGKAWI

Z George Town udajemy się w kilkugodzinną podróż autobusem na kolejną wyspę tym razem Langkawi. Skoro wyspa to oczywiście czeka nas przeprawa promem. I tu typowa azjatycka scena… Czekamy w poczekalni portowej razem z tabunem innych ludzi na nasz prom. Nagle wszyscy się zrywają i ustawiają w kolejkę, ponieważ podpłynął jeden z promów. Sprawdzamy na tablicy, niby to nie nasz ale jesteśmy w Azji…tu wszystko jest możliwe. Podchodzi do nas jakiś pan (wcale nie pytany o pomoc 😉 ) i mówi, że też mamy stanąć w kolejce. Patrzymy na niego w dozą niepewności, ten sprawdza nasze bilety i przytakuje, że to nasz transport. W takim razie stoimy, a trzeba dodać że była to nie lada dłuuuga kolejka, tak więc odczekałyśmy swoje po czym kontroler biletów mówi że mamy usiąść, bo to nie nasz prom 😀 Jeszcze nie wiemy, ile trzeba spędzić w Azji czasu, aby takie sytuacje przestały zaskakiwać.

Langkawi – w porcie wita nas kiczowaty orzeł pomnik-symbol z ulotek

Dopłynęłyśmy. Zatrzymujemy się w Gecko Guesthouse nieopodal głównej plaży. Następnego dnia wybieramy się skuterem na eksplorację wyspy. Nasza eskapada była dość rześka…w połowie drogi spotkały nas ulewne deszcze, które co chwilę przerywały przejażdżkę, aby schować się przed ścianą deszczu… Trzeba przyznać, że choć wyspa może nie zachwyca, jak te indonezyjskie, widziałyśmy tu kilka na prawdę spektakularnych zachodów słońca.

zachód słońca na Langkawi

Po kilku dniach leniuchowania na Langkawi, trzeba było zabrać się za organizację wyjazdu do Tajlandii i co najważniejsze, gdzie i jak przekroczyć granicę. Warto tu dodać, że jeśli przekraczasz granicę Tajlandii drogą lądową posiadasz tylko 15 dni okresu bezwizowego. Z kolei drogą lotniczą jest tych dni aż 30. Ponieważ byłyśmy na wyspie, nie było sensu wracać na ląd, a dopiero stamtąd szukać transportu do granicy i dalej przez Tajlandię. Tym sposobem przekroczyłyśmy granicę drogą wodną promem płynąc do Satun…ale o tym w następnym poście 😉

Na koniec jeszcze jedna kwestia. Przed naszą podróżą, największą obawą dla naszych troskliwych rodziców był fakt, że w Azji będziemy poruszać się po krajach muzułmańskich, gdzie jak twierdzili, może nie do końca być bezpiecznie. Z radością donosimy, że zarówno Indonezja, jak i Malezja, były dla nas bardzo życzliwe i przyjazne. Przyjeżdżając do kraju, gdzie jest inne wyznanie, a tym samym panują inne „reguły” należy pamiętać o szacunku dla ludzi tam mieszkających oraz ich zwyczajów. Tak też chyba zaczynamy się przyzwyczajać do kilkukrotnych nawoływań z meczetu w ciągu dnia, a także do zdejmowania butów przed sklepem czy choćby do tego że wszystkie panie mają przykryte głowy. Jako osoby praworęczne nie miałyśmy raczej problemów z przystosowaniem sobie zasady używania tylko tej ręki w obecności lokalsów. Oczywiście będąc w podróży, zawsze należy być ostrożnym i przezornym, ale jeśli zaopatrzysz się w dozę szacunku i nie będziesz zanadto się wychylał, nie powinno ci się stać nic złego 🙂