Miał być Wietnam i Kambodża. Swego rodzaju dokończenie rozdziału naszej 7-miesięcznej przygody podróżniczej. Wtedy zabrakło mamony. Po szybkim odkuciu się, od razu był plan, aby dokończyć co zaczęłyśmy. Potem przyszła chwila zastanowienia. Mamy „tylko” 3 tygodnie. Czy na pewno jesteśmy w stanie zobaczyć przez ten czas tyle, ile chcemy? Wiedziałyśmy już z czym wiąże się życie w ciągłym biegu w podróży. Nie do końca jesteś wtedy w stanie poznać lokalne życie i obyczaje, a właśnie na tym najbardziej nam zależy. Zabrakło też ekscytacji – tego ucisku w żołądku na myśl o wyjeździe. Ale przecież gdzieś jechać trzeba. No to palcem po mapie, a może tak do Indii? Jeszcze przed wyjazdem z Polski przez długi czas praktykowałyśmy jogę. Może właśnie Indie – kolebka tej dziedziny, to dobry pomysł żeby do niej wrócić? Wiedziałyśmy, że potrzeba nam wytchnienia, odpoczynku. Nazbierania garściami energii na długą zimę, jaka jest przed nami. Trochę słońca, ale żadne tam wylegiwanie się na plaży. Długo się przekonywać nie musiałyśmy. Kierunek? Jedziemy do Indii!. Dlaczego? Z jednej strony nauka jogi u źródła. Z drugiej jednak potrzebowałyśmy też małej odskoczni od samej Azji Południowo-Wschodniej. Bo przecież tak fajnie jest poznawać nowe, inne kultury.
